Yeşilin kucağında, serin bir bahar,
Ağaçlar gökyüzüne uzanır da karar.
Kuşların melodisi, rüzgârla dans eder,
Doğa, ruhumuza huzur veren bir nefer.
Gölgelerde dinlenen sessiz dereler,
Dalgaları taşır da derin sevdalar.
Toprağın sıcaklığı, bir annenin gibi,
Doğa, bize aşkın en saf hâlini verir.
Gece yıldızlarla örtülür gökyüzü,
Ay ışığı serilir sessiz bir rüya süzü.
Hayat akar içinde sakince, derinden,
Doğa, kalbimizi iyileştirir yeniden.
Her yaprak hikâyedir, her dal bir düş,
Doğa büyür her gün, kendine dönmüş.
İnsan ruhunun aynasıdır, ölümsüz,
Doğa, hayatın sonsuz kalbidir, sessiz.
yazar: adını demek istemeyen biri
kucukmustafa322@gmail.com